In Ik was een van
hen: drie jaar undercover onder moslims, waarvoor de Haagse wijk Transvaal het
decor mag zijn, onthult Maarten Zeegers de namen van de grootste ronselaars
voor jihadstrijders: ‘sjeik Facebook, imam Twitter en broeder YouTube’. Voordien
heeft hij inheemse comments geciteerd op een interventie in de wijk, waaruit ik
ene Dutchadriaan aanhaal: ‘kijk, zo
zie ik de marokkanen het liefst. strak in de handboeien en met hun lippen kapot
op de straatstenen. goed gedaan heren en dames van de politie.’
Tja.
Het internet doet wat, wil wat, ontkent wat. Maar het viel me op dat Bas Heijne
in Staat van Nederland voor zijn doen
streng was voor het medium. Er vielen me meer kwesties in zijn recentste boekje
op. Ik begon er een paar aantekeningen over te maken. Voor ik het wist keek ik
op mijn scherm naar iets onmogelijks, dat in pre-virtuele tijden een bespreking
heette. Jij, alleen jij, vindt die tekst op mijn digitale archief – daar,
om precies te zijn. Eventueel commentaar kun jij, alleen jij, desgewenst hier
geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten