Hoe
ingewikkeld het ook is, aan woorden moeten we blijven proberen strakke
betekenissen te geven. Adolf Eichmann noemde zichzelf een ‘idealist’, want hij
hield zich dusdanig trouw aan zijn nazi-belofte om bevelen op te volgen dat hij
desnoods zijn vader ervoor om zou brengen… Hier heeft de categorische
imperatief van Kant een herformulering ondergaan: ‘Handel zo dat de Führer, als
hij van uw handelen op de hoogte was, dit handelen zou billijken.’ Wel had
Eichmann een matig contact met zijn vader, dus de kwalificatie ‘opportunist’
ligt meer voor de hand. Zijn fictieve voorbeeld doet bovendien denken aan de
misschien nog wel moeilijkere vraag waaraan Abraham moest voldoen van God: om
zoon Isaäk te doden. Zouden Abraham en/of God idealisten zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten